Africa Inland Mission in Oeganda

Africa Inland Mission heeft een team van zowel lokale als internationale zendelingen in Oeganda. Het programma waar wij aan bij gaan dragen vormt AIM’s focus op Karamoja. 

Karamoja is een regio in het noordoosten van Oeganda. Ten noorden grenst het aan Zuid-Sudan, ten oosten aan Kenia. Het gebied is ongeveer half zo groot als Nederland, met een bevolking van 1,5 miljoen mensen. Deze mensen zijn verdeeld in elf verschillende taalgroepen. Deze bevolkingsgroepen hebben hun geschiedenis meer ten noorden van Oeganda, Ethiopië en Sudan. In het verleden leidden ze een nomadisch bestaan met hun vee. 

Binnen Oeganda is Karamoja in veel opzichten een achtergesteld gebied. Door de voortdurende onderlinge strijd over vee en met een andere culturele achtergrond dan de rest van Oeganda, staan onderwijs en medische zorg op een lager pitje. Met de huidige landsgrenzen is echter het nomadische leven praktisch onmogelijk. Grote delen zijn woestijnachtig en honger ligt bij droogte snel op de loer. 

Missionair gezien zijn grote delen van Karamoja onbereikte gebieden. Er zijn weliswaar wat kerken in de districtsstadjes, die zijn lang geleden al gesticht. Maar veel kerken bestaan vooral uit mensen afkomstig uit de rest van het land. 

AIM richt zich op de onbereikte bevolkingsgroepen. Er zijn kerken en Oegandese evangelisten met een enorme drive om het evangelie verder te brengen. AIM werkt met hen samen. De voorgangers ter plaatse vragen dringend om hulp op het gebied van training en opleiding. Er zijn wel mensen in de dorpen die overtuigd raken om Jezus te volgen. Maar als ze thuis zijn is er niemand die hen bij de hand neemt. Pastors in de stadjes willen graag zelf toegerust worden en hulp krijgen om nieuwe evangelisten te trainen die verder het platteland op kunnen gaan. 

In deze ketting van mensen die mensen trainen willen wij graag ons plekje innemen. Wij zullen werken met voorgangers, maar ook mensen die vrouwen- of kinderwerk doen. We willen de trainingsbehoefte in kaart brengen en materialen ontwikkelen die aansluiten. Een groot deel van ons werk zal bestaan uit het mobiliseren en trainen van Oegandese zendelingen die in dit gebied aan het werk gaan. Hen willen we bemoedigen en met ze meedenken. 

Het eerste jaar hebben we dit vooral vanuit Kampala gedaan. We hebben in Kampala veel gemeenten leren kennen, bij mogen dragen aan de toerusting van lokale zendelingen, samen met organisaties als Global Link Africa en Reaching Frontiers. We gaan in augustus 2024 echter van Kampala naar Kotido in Karamoja verhuizen. We willen dichter bij de community ’s zijn en niet meer als bezoekers komen en gaan. Een nieuw hoofdstuk, een volgende stap in deze “zendingsreis” …

De 1,5 miljoen mensen zijn verdeeld over 8 stammen, die gezamenlijk de Karamojong worden genoemd. Karamojong betekent letterlijk “de oude man die niet meer verder lopen kan”, men kwam honderden jaren geleden immers van ver! Een groot stuk identiteit van de Karamojong-man zit in het bezit van koeien. Men gelooft in het goddelijk recht dat alle koeien hen toebehoren. Het droge steppe klimaat zorgt voor veel uitdagingen. Vooral de nieuwe onvoorspelbaarheid van de regen. Honger is een groot probleem. De overheid wil het nomadische leven stoppen en landbouwers van hen maken maar de Karamojong zeggen terecht: “Vee kan je verhuizen, op zoek naar water, een akker niet”.

Polygamie is de norm. Niet alleen het aantal koeien maar ook het aantal vrouwen en kinderen laat de kracht van de man zien. Het is ook een sociaal vangnet voor weduwen van omgekomen veerovers; men kan als zoveelste vrouw  “genomen” worden. Vrouwen hebben als taak alles draaiend te houden in de “manyatta’s” (dorpen). Water halen (vaak van ver), planten, graan malen, eten koken, kinderen verzorgen, kleding wassen, enz. Vrouwen houden erg van sieraden, vooral kralenkettingen. Ook wordt er veel aandacht besteed aan het haar. De dracht ervan laat ook zien welke status iemand heeft: kind, huwbaar, verloofd, getrouwd… Kinderen moeten van jongs af aan meehelpen. Een typische kindertaak is melk karnen tot boter. Dit doet men door koeienmelk in een kalebas te schudden. Veel kinderen moeten op het kleinvee passen, ze trekken met geiten rond op zoek naar voedsel. Zodra ze iets ouder zijn, moeten de jongens ook met de koeien rondtrekken. De meisjes blijven in het dorp voor de huishoudelijke taken. Vanwege de levensstijl gaan de meeste mensen niet naar school en daardoor is er veel analfabetisme.

De Karamojong zijn een veerkrachtig en trots volk, de sterken overleven.